Leegte, leegte die ademt
Het typografisch wit in de moderne poëzie
Het idee is even eenvoudig als verbluffend: waarom kijken we bij het lezen naar de letters en niet naar het wit daaromheen? Yra van Dijk bewijst dat deze zienswijze grote gevolgen heeft voor het begrijpen van poëzie. Hoe onbewust deze ook kan worden gemaakt, de dichter neemt beslissingen als hij een nieuwe regel begint of een volgende strofe. Het wit dat dan ontstaat, markeert niet alleen een verschil met proza – het laadt vóór alles betekenis op.
Omdat lezen loont. Op weg naar effectief leesonderwijs (Pica, 2022).
https://uitgeverijpica.nl/titels/onderwijs/begeleiding-ondersteuning/lezen/omdat-lezen-loont-pica Recensie/ Interview in Het Parool:...
Afgrond zonder vangnet. Liefde en geweld in het werk van Arnon Grunberg
Welkom in de wereld van Arnon Grunberg. Hopelijk bent u klaar voor een rondleiding die niemand spaart, want zachtzinnig gaat het er niet aan toe in zijn romans. Grunbergs hoofdpersonen zijn steevast pechvogels met niets dan goede bedoelingen, die aan het einde van het...
Draden in het donker
Draden in het donker is een boek van Yra van Dijk uitgegeven bij Vantilt. ISBN 9789460041181 Hoe oorspronkelijk is literatuur? Elke schrijver doet iets met taal die anderen al eens hebben gebruikt. En wie een boek leest, hoort altijd echo's van andere teksten. Dat...
Reconsidering the Postmodern
Thomas Vaessens, Yra van Dijk (red.) European Literature Beyond Relativism Van Grunberg tot Houellebecq, van Hemon tot Marías: de hedendaagse literatuur is doortrokken van de erfenis van het postmodernisme. Reconsidering the Postmodern is een rondgang langs de...
Een omvangrijke studie probeert de vinger te leggen op de betekenis van het wit tussen de letters van een gedicht. Dichter Tonnus Oosterhoff las het boek, zag hoe Kouwenaar struikelt, hoe Van Ostaijens café verlaten volstroomt en hoe Hans Faverey een pak krijgt aangemeten.
Neerlandica Yra van Dijk is gepromoveerd op het wit in de poëzie. In witregels krijgt de stilte tussen de woorden aandacht. Niet de samenhang van een tekst maar de breuken en gaten daarin. De witte plekken hebben betekenis, ten eerste áls witte plekken. Dowload de recensie »
Leegte, leegte die ademt is niet altijd makkelijke, maar wel steeds prikkelende lectuur die je er op elke bladzijde op wijst dat er meer in een gedicht zit dan je had gedacht. Download volledige recensie hier »
(…) Yra van Dijk heeft met dit boek de ogen geopend voor een spannend fenomeen in de poëzie. Wie haar interessante en heldere boek gelezen heeft, zal voortaan op een andere manier naar poëzie kijken. Geen witregel of enjambement kan meer gelezen worden zonder dat men de betekenismogelijkheden daarvan aftast. Download de volledige Recensie in TNTL