Het oeuvre van de Surinaamse schrijfster Astrid Roemer laat zich niet assimileren. Het is geen wonder dat critici er zelden raad mee weten, dat lezers soms stranden en dat er nauwelijks academische kritiek van haar werk is. Maar het is ook geen toeval dat studenten Nederlands er steeds weer, en steeds vaker hun tanden in willen zet- ten. Ze zijn gefascineerd door dit eigenzinnige oeuvre over de postkoloniale Suri- naamse geschiedenis. Vooral omdat die geschiedenis niet op een conventionele ma- nier wordt verteld. Koloniale en postkoloniale stereotiepen worden geïroniseerd en zo ontmaskerd.
Van Dijk over Roemer voor Verloren